07 اسفند 1395 توسط فرزانه بربط
بعضی آدمها ،
انگار چوب خشک اند…
تا عصبانی می شوند، آتش میگیرند،
و همه جا را دود آلود میکنند،
همه جا را تیره و تار میکنند،
اشک آدم را جاری می کنند.
ولی بعضیها این طور نیستند؛
مثل عودند…
وقتی یک حرف میزنی که ناراحت میشوند و آتش میگیرند،
بوی جوانمردی و انصاف میدهند ،
و هرگز نامردی نمیکنند.
این است که
*هر کس را میخواهی بشناسی، در وقت عصبانیت، در وقت خشم بشناس.»